دوره تحصيلات تكميلی پژوهشگاه هوافضا
دوره تحصيلات تكميلي پژوهشگاه هوافضا
پژوهشگاه هوافضا با عنایت به ضرورت فعالیت پژوهشی در زمینه راهبردی هوافضا و تأکید بر پژوهش کاربردی در راستای مأموریت خود و ضرورت تربیت دانشآموختگان با هدف رفع نیاز نیروی پژوهشی کشور، اقدام به راهاندازی مدیریت تحصیلات تکمیلی و ایجاد دوره کارشناسی ارشد مهندسی فضایی و دکترا در رشته مهندسی هوافضا نموده است. تحصیلات تکمیلی با ایجاد دوره کارشناسی ارشد در سال ۸۶ بهصورت رسمی فعالیتهای خود را آغاز کرد و در سال ۸۹ دوره دکترای آموزش- پژوهش به صورت مشترک با دانشگاههای صنعتی امیرکبیر و صنعتی شریف و در سال ۱۳۹۱ دوره دکترای پژوهش محور را راهاندازی نموده است و از سال 1392 به طور مستقل در مقطع دکترای مهندسی هوافضا دانشجو پذیرش مینماید.
این پژوهشگاه با در اختیار داشتن اعضاء هیات علمی توانمند و متخصصان خبره در زمینه هوافضا، این امکان را دارد تا با بهرهگیری از دانش، تجربه و ظرفیتهای بالقوه موجود در پژوهشگاه، دورههای آموزشی پیشرفتهای را در سطح تحصیلات تکمیلی ارائه نماید.
یکی از مهمترین ویژگیهای دوره تحصیلات تکمیلی که آن را از مقاطع پایینتر متمایز میسازد، تحقیق و پژوهش در حین آموزش است. پژوهشگاه هوافضا بهواسطه فعالیتهای پژوهشی متنوعی که در شاخههای مختلف هوافضا انجام میدهد، میتواند زمینه مناسبی را برای فعالیتهای پژوهشی دانشجویان فراهم نماید و دانشجویان پژوهشگاه از بدو اشتغال به تحصیل، وارد فعالیتهای پژوهشی شده و توان آنها مصروف تحقیقات جدی و کاربردی میشود. این موضوع ویژگی منحصر به فردی به پژوهشگاه هوافضا میدهد که آنرا در جایگاه خاصی در مقایسه با دانشگاهها قرار داده است؛ چراکه در اغلب دانشگاههایی که اقدام به پذیرش دانشجو در رشته هوافضا مینمایند، به دلیل فقدان شرایط، امکان انجام پژوهشهای کاربردی در حین تحصیل وجود ندارد.
برگزاری دورههای هدفمند بین رشتهای و ارایه آموزشهای خاص از دیگر اهداف پژوهشگاه است که با توجه به نیاز روزافزون صنایع کشور به تربیت نیروهای کارآمد، در صورت فراهم شدن بودجه و فضای آموزشی و پژوهشی متناسب با این دورهها، پژوهشگاه به صورت جدیتر و با کیفیت بهتر قادر به رفع این نیاز خواهد بود.
مدیریت تحصیلات تکمیلی سعی کرده است برای تحصیل دانشجویان محیطی مناسب و آرام آماده کند تا دانشجویان بتوانند از تمامی امکانات علمی و پژوهشی پژوهشگاه استفاده کنند. از جمله امکاناتی که دانشجویان میتوانند استفاده کنند سیستم رایانه موازی با ۳۲ گره موازی است. علاوه بر این دانشجویان امکان فعالیت در پروژههای مصوب پژوهشگاه را دارند.
مزایای تحصیل در پژوهشگاه هوافضا
1. امکان استفاده دانشجویان از تمامی امکانات علمی ـ پژوهشی پژوهشگاه براي ارتقای سطح علمی،
2. تحصیل در محیطی امن و آرام،
3. برخورداری از اساتید خبره و متخصص در گرایشهای مهندسی هوافضا و مهندسی فضایی،
4. امکان پشتیبانی از رسالههای تحصیلات تکمیلی،
معرفی گرایش مهندسی فضایی
دوره مهندسي فضايي دورهاي علمي، پژوهشي و كاربردي است كه در سطح كارشناسي ارشد برنامهريزي شده است. در طي اين دوره زمينههاي علمي و فني براي تجزيه، تحليل و طراحي سيستمي ماهوارهها و ماهوارهبرها به دانشجويان آموزش داده ميشود. هدف از اجراي اين دوره تربيت متخصصاني است كه قابليت تعريف، مديريت، اجرا و نظارت پروژههاي فضايي و طراحي سيستمي ماهوارهبر و ماهواره را با توجه به نيازها و امكانات داخل كشور داشته باشند.
1- طول دوره و تعداد واحدها
الف- طول متوسط دوره 2 سال میباشد.
ب- تعداد کل واحدهای دوره 32 واحد به شرح مندرج در جدول 1 میباشد.
جدول1- دروس و تعداد واحدهای دوره
ردیف |
نوع واحد |
تعداد واحد |
1 |
دروس الزامی |
3 واحد |
2 |
دروس تخصصی اصلی |
12 واحد |
3 |
دروس تخصصی انتخابی |
9 واحد |
4 |
سمینار |
2 واحد |
5 |
پایاننامه |
6 واحد |
2- دروس الزامی
اخذ دروس الزامی مندرج در جدول 2 در این شاخه تخصصی برای دانشجویان کارشناسی ارشد الزامی میباشد.
جدول2- دروس الزامی
ردیف |
نوع واحد |
تعداد واحد |
1 |
ریاضیات پیشرفته 1 |
3 |
3- دروس تخصصی اصلی
دانشجوی کارشناسی ارشد موظف است با تأیید استاد راهنمای پایاننامه خود حداقل چهار درس از هشت عنوان درسی زیر را اخذ نماید.
جدول3- دروس تخصصی اصلی
ردیف |
نوع واحد |
تعداد واحد |
1 |
مکانیک مدار پیشرفته |
3 |
2 |
روشهای بهینهسازی |
3 |
3 |
طراحی سیستمی فضاپیما |
3 |
4 |
مدلسازی سیستمهای دینامیکی در هوافضا |
3 |
5 |
طراحی سیستمی حامل فضایی |
3 |
6 |
دینامیک پرواز و کنترل فضاپیما |
3 |
7 |
دینامیک پرواز و کنترل حامل فضایی |
3 |
8 |
محیط عملکردی فضاپیما |
3 |
4- دروس تخصصی انتخابی
دانشجوی کارشناسی ارشد موظف است با تأیید استاد راهنمای پایاننامه واحدهای باقیمانده خود را از دروس جدول 4 یا دروس باقیمانده از جدول 3 اخذ نموده و با موفقیت بگذراند.
جدول4- دروس تخصصی انتخابی
ردیف |
نوع واحد |
تعداد واحد |
1 |
بالستیک خارجی |
3 |
2 |
طراحی ابزارها و سیستمهای ژیروسکوپی |
3 |
3 |
مواد سازههای فضایی |
3 |
4 |
پیشرانههای فضایی |
3 |
5 |
کاربرد اطلاعات دورسنجی |
3 |
6 |
دینامیک گاز پیشرفته |
3 |
7 |
طراحی موتور سوخت جامد |
3 |
8 |
طراحی موتور سوخت مایع |
3 |
9 |
محاسبات عددی پیشرفته |
3 |
10 |
هدایت و کنترل فضاپیما |
3 |
11 |
کنترل غیرخطی |
3 |
12 |
مبانی قابلیت اطمینان |
3 |
13 |
ارتعاشات سازههای فضایی |
3 |
14 |
سیستمهای پشتیبان حیات در فضا |
3 |
15 |
کنترل حرارتی ماهواره |
3 |
16 |
مدیریت تکنولوژی هوافضا |
3 |
17 |
آمار و احتمالات مهندسی |
3 |
18 |
طراحی سیستمی حاملهای فضایی |
3 |
19 |
شناسایی مدار و وضعیت |
3 |
20 |
طراحی مأموریتهای فضایی |
3 |
21 |
شبیهسازی پرواز |
3 |
22 |
محیط عملکردی فضاپیماها |
3 |
23 |
مبانی طراحی سیستمی |
3 |
24 |
مهندسی سیستمهای فضایی |
3 |
25 |
هدایت و ناوبری |
3 |
26 |
دینامیک پرواز حامل |
3 |
27 |
کنترل پیشرفته |
3 |
28 |
کنترل دیجیتال |
3 |
29 |
کنترل تطبیقی |
3 |
30 |
کنترل بهینه |
3 |
31 |
کنترل چندمتغیره |
3 |
32 |
کنترل فازی |
3 |
33 |
شبکههای عصبی |
3 |
34 |
طراحی سیستمهای کنترلی |
3 |
35 |
الگوریتمهای مدرن در بهینهسازی |
3 |
36 |
اصول کیهانشناسی مشاهداتی |
3 |
37 |
اصول سنجش از راه دور |
3 |
38 |
دینامیک مدار پیشرفته |
3 |
39 |
طراحی و تحلیل مأموریت بین سیارهای |
3 |
40 |
دینامیک آشوب |
3 |
41 |
روشهای تکاملی در بهینهسازی |
3 |
42 |
طراحی بهینه چند موضوعی فضاپیماها |
3 |
43 |
مدلسازی سیستمهای دینامیکی |
3 |
44 |
سیستمهای غیرخطی |
3 |
45 |
سیستمهای مخابرات فضایی و ایستگاههای زمینی |
3 |
46 |
تکنولوژی ساخت صنایع فضایی |
3 |
47 |
قابلیت اطمینان و تست در صنایع فضایی |
3 |
48 |
زیستشناسی فضایی |
3 |
49 |
آیرودینامیک سامانههای فضایی |
3 |
50 |
شبیهسازی سامانههای فضایی |
3 |
51 |
اصول بارگذاری و طراحی سازه حاملهای فضایی |
3 |
52 |
طراحی سیستمی بلوک انتقال مداری |
3 |
53 |
طراحی سازههای فضایی |
3 |
54 |
طراحی آزمایشهای سیستمهای فضایی |
3 |
55 |
هدایت و ناوبری فضایی |
3 |
56 |
ریاضیات پیشرفته 2 |
3 |
57 |
کنترل پیشبین |
3 |
58 |
کنترل مقاوم |
3 |
59 |
شناسایی سیستم |
3 |
60 |
مباحث منتخب در مهندسی فضایی |
3 |